زندگی ام کویریست که به آن انتهایی نیست

سلام،

یکی از دوستان فیس بوکی چند تا پست تو گروپ دهه شصتی ها قرار داد که با عث شد من یاد این شعر قدیمیم بیوفتم و برم سراغ سر رسیدم.....

زندگی ام کویریست که به آن انتهایی نیست              نه   انتها  که   حتی  فریب  سرابی  نیست

در     کشاکش     صورتک های      سرگردان             یکی   نشان  ز   صورت    آشنایی    نیست

وز    پس   سوز    تازیانه های        زمستان            خبر    از   نرمی     نسیم     بهاری    نیست

بعد  هجوم    و هیاهوی      کلاغان     سیاه             بهر    پرواز    پرستوها     آسمانی     نیست

از  فرود   خس وخاشاک   خشکیده   درختان             بهر رقص ما هی ها رنگ به جویباری نیست

خشکیده اند     گلها    در این   دیار     سرد              از برای   عطش   لاله ها مهر باغبانی نیست

گم    گشته ام     در این    هزار توی   حیات              به دیار   مرگ هم   امید  کوره  راهی نیست

جوان   خوانند    به شهادت     موی    سیه               زجوانی  ام  توشه  جز دل  سیاهی  نیست

آبان 88