تنهایی مقدس

تنهایی مقدس

................ در امتداد روزهایم میشود روزگــــــــــــــــــار
تنهایی مقدس

تنهایی مقدس

................ در امتداد روزهایم میشود روزگــــــــــــــــــار

درووغ بود !

 در سفری   در  گذر   نگاهم                 در رصدی فارغ از اشک و آهم


در لحظه ایی جدا شده از زمان                 ثانیه   ایی  که  گذرش  نخواهم


گره بخورد و وصل شد دیده ام                برق دو چشمت مست کرد نگاهم


جرقه ای  در شب  تاریک  من               رویا یی خوش در پس کابوس من


در تب   شوم   بسوختم  عمری                مسح  مسیحایی  تو ست   شفاهم


جوانه ام،شکوفه ام، به مرداب!              چو قد کشم  ضیاء و  نور  خواهم

   

 در  پس  سالیان   سال   گدایی                دمی  گمان   نموده ام  که  شاهم


من شب  تیره بوده ام تا  به حال               کنون   بیا   بشو  چو   نور ماهم


جوان بخوان و ناله کن  به فریاد               درووغ  بود  توشه   دل  سیاهم!  


دوستان مثل اینکه یه سو تفاهم شده بیشتر شعرای قبلی من سیاه بودن اما این یکی سیاه نیست عنوانش یکم غلط اندازه که از بیت آخر گرفته شده که باید اینجا بگم بیت آخرش یه جور جواب به یکی از شعرای سیاه قبلیم که بیت آخرش این بود :

 

جوان  خوانند  به شهادت   موی  سیه          زجوانی  ام  توشه  جز دل  سیاهی  نیست


متن کامل شعر اینجا


نظرات 3 + ارسال نظر
امین جمعه 21 بهمن‌ماه سال 1390 ساعت 09:20 ب.ظ

دروغ بود...

مصطفی نبوی چهارشنبه 10 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 11:54 ب.ظ http://mustafanabavi.persianblog.ir

دروغ بود

دروغ پنج‌شنبه 3 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 10:01 ب.ظ

دروغ حقیقتی است که تنها واقعیت ندارد
پس تمام افکارمان دروغ بود و تنها حقیقت زندگی واژه ی دروغ .
و مهم اینست که دروغ دروغ نیست!

جالبه..
دقیقا همینایی که شما راجع به دروغ میگی
صادق هدایت راجع به مرگ میگه
تو کتاب زنده به گور...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد