نسل من

نسل من نسلِ

کشتی های غرق شده

لشکر های شکست خورده

قلب های ترک خورده

سیب های کرم خورده

بوسه های پست شده

دست های داغ شده

قلب های قفل شده

دوستی های فراموش شده

تماس های قطع شده

روابط کات شده

اس ام اس های پاک شده

خاطرات زخم شده

خنده های اخم شده

اشک های خشک شده

جوان های پیر شده

گیس های سفید شده

سکوت های فریاد شده

روز های تار شده

آغوش های یخ کرده

نفس های تب کرده

عرق های سرد شده

صورت های سرخ شده

کاه های کوه شده

کوه های کاه شده

اشک های آه شده

روز های پس رفته

خوشی های وا رفته

6 فروردین

جوان یکشنبه 6 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 02:21 ق.ظ

نظرات 3 + ارسال نظر

... سه‌شنبه 15 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 12:29 ق.ظ

عنت بر امثال تو که این نسل رو بد نام کردین

ممنون دوست عزیز از نظر و لعنتت
ممنون که اینقدر من و امثال منو بزرگ میدونی که میتونن یه نسلو بد نام کنن
ممنون که چشمای بازی داری و منو بهتر از خودم میبینی
ممنون که دوای هر دردو میدونی
ممنون که با مرگ و لعنت شر هر فتنه رو از جا میکنی
ممنون که درد رو نمیبینی اما درمونده رو لعنت میکنی
ممنون که منه بدنام رو به جرم بد نام کردن خودم محاکمه میکنی نه به جرم بد نامی
ممنون فقط میتونم تشکر کنم..
همین

... سه‌شنبه 15 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 10:34 ب.ظ

به من نگو دوست عزیز،من دوست تو نیستم
تو و امثال تو رو بزرگ نمی بینم
تو چشمات رو بستی وگرنه میدیدی
نسخه نپیچیدم
لعنت فرستادن من شری رو قرار نیست بخوابونه
ضعیف نمایی نکن
امثال تو یک نسل رو بردید زیر سوال
مزخرف نگو فقط
همین

1.هرکس به این وبلاگ سر بزنه و راجع به مطالب من نظر بده دوست منه،چرا که من این وبلاگو برای بیرون ریختن درونی ترین حرفام راه اندتختم،پس اگه اومدی اینجا با درونی ترین افکار من شریک شدی دوست عزیزم
2.اگر بزرگ نمیبینی پس درست میبینی،پس بزرگ نمایی نکن که ما یه نسلو بردیم زیر سوال..
3.بله چشمای من بسته اس،فکر کردی خود من دیدنو دوست ندارم،هرچه مینویسم وهر خون دلی خوردم برای دیدن ذره ایی نور و روشناییه.چشمای امثال من رو خط قرمز ها و بن بست های امثال شما کور کرده که در جواب سوال وشکایت وخواسته به من لعنت تحویل دادی
4.من ضعیف هستم یا نیستم ،ضعیف نمایی میکنم یا نمیکنم اما الان تمام حرفامو دارم روی دیوار کوتاه این وبلاگ مینویسم،نه رسانه جمعی و روزنامه و ماهواره ای دارم و نه میخوام داشته باشم.
5.امثال خودمو نمیدونم اما من بلند ترین فریادم همین وبلاگ درب و داغونه که فکر نکنم بتونی چیزیو زیر سوالذ ببره.
6.شرمنده ام دوست عزیز نمیتونم مزخرف نگم،
همین

نقاب سه‌شنبه 15 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 11:16 ب.ظ

درک کنیم هنرمندی را که زیبا می اندیشد
درک کنیم لعنت کودکی را که می خواند ولی فقط می خواند
ما که سالها در ادبیات غرقیم درک کردیم "کشتی ای را که در دریای عشق غرق است"
"لشکری را که به عشق باخته است"
"قلبی را که ترک خورده تا عشق از لای ترک هایش او را نگاه کند "
تنها نگاه و ...
این است فرق هنرمندی که نسل خود را خوب می شناسد...