دیگر...(آخرین فریب جوانمرگ)

دیگر تمام شد دیگر...

دیگر این آخرینش بود دیگر..

دیگر غبار صبحگاهی چشمم با نسیم بوسه تو پاک نمی شود دیگر..

دیگر روزهایم کمی تا قسمتی ابریست..

دیگر کوچه خاکی دلم با طراوت نزول تو عطراگین نمیشود..

دیگر خشک است دیگر ،خاکیست فقط دیگر

       ای آخرین ابر امید سالهای خشکسالی..

دیگر آسمان زندگیم با آمدن و رفتنت هفت رنگ نمی شود دیگر..

دیگر در بازار ما دل و قلوه حراج نمیکنند..

دیگر نه تو تب میکنی و نه من میمیرم..

دیگر روزهایم خاکستریست..

       گویی سپیده با سیاهه وصلت کرده..

دیگر بعد زمستان بهار نیست

دیگر پروانه از شمع دل بریده،،گویند لامپ مهتابی دیده!

دیگر انتهای قصه سرگشتگی کلاغ نیست..

دیگر پاتوق قصه گو دشت و باغ نیست،

       در ترافیک چمران مانده،،

       مرگ کلاغ را در جوب دیده،،

       سرگشته شده از باغ دل بریده..

دیگر فرهاد در بیستون نیست

       گویند توپ طلا برده،ویزای فرنگ گرفته!

       اولی گفت که رفته،دومی گفت گریخته!

دیگر ....دیگر بس است دیگر

درووغ بود !

 در سفری   در  گذر   نگاهم                 در رصدی فارغ از اشک و آهم

در لحظه ایی جدا شده از زمان                 ثانیه   ایی  که  گذرش  نخواهم

گره بخورد و وصل شد دیده ام                برق دو چشمت مست کرد نگاهم

جرقه ای  در شب  تاریک  من               رویا یی خوش در پس کابوس من

در تب   شوم   بسوختم  عمری                مسح  مسیحایی  تو ست   شفاهم

جوانه ام،شکوفه ام، به مرداب!              چو قد کشم  ضیاء و  نور  خواهم

 در  پس  سالیان   سال   گدایی                دمی  گمان   نموده ام  که  شاهم

من شب  تیره بوده ام تا  به حال               کنون   بیا   بشو  چو   نور ماهم

جوان بخوان و ناله کن  به فریاد               درووغ  بود  توشه   دل  سیاهم!  

دوستان مثل اینکه یه سو تفاهم شده بیشتر شعرای قبلی من سیاه بودن اما این یکی سیاه نیست عنوانش یکم غلط اندازه که از بیت آخر گرفته شده که باید اینجا بگم بیت آخرش یه جور جواب به یکی از شعرای سیاه قبلیم که بیت آخرش این بود :

جوان  خوانند  به شهادت   موی  سیه          زجوانی  ام  توشه  جز دل  سیاهی  نیست

متن کامل شعر اینجا

آخر قصه..

رفتیم و رفتیم..

از سعادت آباد تا پارک وی رفتیم.

از سکوت تا فریاد

                      از هبوط تا صعود                                         

از یخرجونهم من النور الی الظلمات،

خروج کردیم از ظلمات الی النور

سعادتی که در سعادت آباد از دست رفت،

در آرامش پارک وی یافتیم

دهان دوخته را باز کردم      دل سوخته را آزاد کردم

این سیمرغ گرچه پر سوخته است،ولی هنوز سیمرغ است

هنوز در دل سودای پرواز دارد....هنوز در خاطرش پرواز میداند...

آری عمو صادق راست میگفت

خیلی هم راست میگفت

از راست هم مستقیم تر میگفت

اما او نمی دانست که  راه سعادت آباد تا پارک وی مستقیم نیست

عمو صادق پیچیدگی های دکتر را از قلم انداخته بود

جوان را به جوانی اش قسم دادم تا زندگی، تا زنده بودن را باور کند

خاک را چنگ زندم و بیرون کشیدم از گور ،، این زنده به گور را

روزه شکستم و هوای تازه مزمزه کردم،تا به همه جهانیان ثابت کنم که زنده ام

و اینگونه بود که قصه جوانمرگ به آخر رسید.....

اما نه با مرگ

17 بهمن 90

ساعت 15:15

پارک وی